SOKRATES I SOKRATYCY MNIEJSI

MONOGRAFIE:

GUTHRIE W.C.K., Sokrates, tłum. K. Łapinski, S. Żuławski, Warszawa 2000.
JUCHACZ P.W., Sokrates. Filozofia w działaniu, Poznań 2004.
KAHN CH., Platon i dialog sokratyczny, tłum. M. Filipczuk, Warszawa 2019.
KRAUT R., Sokrates i państwo, tłum. M. Filipczuk, Warszawa 2018.
KROKIEWICZ A., Sokrates, Warszawa 1958.
KROKIEWICZ A., Etyka Demokryta i hedonizm Arystypa, Warszawa 1960.
KROŃSKA I., Sokrates, Warszawa 1985.
LEGUTKO R., Sokrates, Poznań 2013.
LEŚ T., Koncepcje mądrości w filozofii Sokratesa, Platona i Arystotelesa, Kraków 2016.
PALACZ R., Sokrates, Zielona Góra 1994.
PATOČKA J., Sokrates. Wykłady z filozofii antycznej, tłum. K. Urbaniec, J. Bajger, Warszawa 2022.
SIERADZAN J., Sokrates magos, Warszawa 2011
SIERADZAN J., Sokrates nieznany, Warszawa 2011
STONE I.F., Sprawa Sokratesa, tłum. L. Jęmczyk, Poznań 2003.
STRAUSS L., Sokrates i Arystofanes, tłum. M. Filipczuk, Warszawa 2019.
WOLSKA, Terapeutyczne aspekty filozofii Sokratesa i Epikura, Radzymin 2017.

ARTYKUŁY:

ANDRUKOWICZ W., Sokrates a edukacja ponowoczesna, „Zeszyty Naukowe. Prace Instytutu Pedagogiki” 3 (1999).
BARDEL M., Nowe bóstwa Sokratesa, „Teologia Polityczna” 2 (2004–2005).
BEYS K.E., Prawny, filozoficzny, polityczny i religijny wymiar procesu i stracenia Sokratesa, „Peitho. Examina antiqua” 1 (2010).
DANEK Z., Kto się przyśnił Sokratesowi?, „Eos” 80 (1992).
DĄMBSKA I., Z dziejów sporu o bezwzględność dobra. Sofiści i Sokrates, „Filomata” 199 (1966).
DĄMBSKA I., Cynicy — hippisi starożytnego świata, „Filomata” 267 (1973).
DOMAŃSKI J., Sokrates humanistów, „Studia Antyczne i Mediewistyczne” 3 (2005).
MOŁDYSZ A., Sokrates ateistą?, „Przegląd Filozoficzny” 14 [2] (54) 2005.
FLYVBJERG B., Sokrates i metoda przypadku, tłum. M. Węgierek, „Kwartalnik Pedagogiczny” 3 (1994).
GAJDA-KRYNICKA J., Kwestia sokratejska [w:] ,,SOKRATIKA I. Sokratovská tradícia myslenia od antiky po súčasnost’ ‘’, V. Suvák (ed.), Prešov 2006.
GADAMER H-.G., Religia i religijność Sokratesa, tłum. A. Serafin, [w:] Platon, Eutyfron, Warszawa 2015.
GALEWICZ W., Pochwała obyczajności czyli dlaczego nie lubię Diogenesa z Synopy, „Znak” 5 (1997).
GALEWICZ W., Sokrates i Kirke, „Znak” 4 (1998).
GALEWICZ W., O dwóch postawach intelektualizmu Sokratesa („Protagoras” 351B–357E), „Kwartalnik Filozoficzny” 2001.
GAŁKOWSKI J.W., Wolność moralna w ujęciu Sokratesa i Arystotelesa, „Roczniki Filozoficzne” 1973.
GRACZYK P., Rewolucja sokratejska [w:] „Filozof w polis”, (red.) M. Kowalska, Białystok 2004.
HAVELOCK E.A., Ustność Sokratesa i pisemność Platona: kilka refleksji nad historycznymi źródłami filozofii moralnej w Europie, tłum. P. Domański, „Studia Antyczne i Mediewistyczne” 1 (2003).
JUCHACZ P.W. Sokrates: pomiędzy demokracja woluntarystyczna a nomokratyczna, [w:] „Tradycja i postęp. Studia z historii filozofii”, B. Andrzejewski (red.), Poznań 1997.
JUCHACZ P.W., Sokrates: demokrata czy oligarcha?, „Principia” 30–31 (2001).
JUNGEL E., Śmierć Sokratesa. Śmierć jako oddzielenie ciała i duszy, „Analiza i Egzystencja” 3 (2005).
KOSMULSKA B., Epikur i cynicy: kilka uwag do dwóch fragmentów z Diogenesa Laertiosa (X 8; X 119–121b), „Kronos” 4 (2020).
KOSZKAŁO M., Rozwój pojęcia woli w pogańskiej filozofii starożytnej — Sokrates, Platon, Arystoteles, „Roczniki Filozoficzne” 63 (2015).
KWAPISZEWSKI J. Cynicy kontynuatorami poglądów Sokratesa, „Słupskie Studia Filozoficzne” 3 (2001).
KWAPISZEWSKI J., Wychowanie u Antystenesa, [w:] „Filozoficzne wizje i modele świata”, W. Kamińska, S. Konstańczak (red.), Słupsk 2002.
KAUFMANN W., Podziw Nietzschego dla Sokratesa, tłum. S. Gromadzki, „Przegląd Filozoficzno-Literacki” 3 (2003).
KAZIMIERCZAK Z., Pierwotny Nietzsche kontra racjonalny Sokrates, [w:] Dziedzictwo greckie we współczesnej filozofii politycznej, P. Kłoczkowski (red.), Kraków 2004.
KOSIEWICZ J., Sokrates wobec wiedzy i moralności — konsekwencje antropologiczne i agnostyczne, „Ido — Ruch dla Kultury” 2 (2001).
KRAUT R., Sokrates, polityka i religia, „Teologia Polityczna” 2 (2004–2005).
KROKIEWICZ A., Walka Platona z ‘mniejszymi sokratykami’, „Meander” 7 (1952).
LEGUTKO R., Triumf i klęska Sokratesa, „Znak” 386 (1997).
LEGUTKO R., Misja Sokratesa, „Teologia Polityczna” 2 (2004–2005).
LEGUTKO R., Sokrates i pierwsi oskarżyciele, [w:] „Człowiek i polityka. Księga jubileuszowa z okazji 65. urodzin Profesora Jerzego Gałkowskiego”, J. Kłos, A. Noras (red.), Lublin 2002.
MOŁDYSZ R., Sokrates ateistą?, „Przegląd Filozoficzny” 2 (2005).
OLESIŃSKI D., Dialektyka sokratejska w świetle platońskiego „Tejateta” [w:] „SOKRATIKA I. Sokratovská tradícia myslenia od antiky po súčasnost’”, V. Suvák (ed.), Prešov 2006.
OLESIŃSKI D., Platoński Sokrates i problem elenchos, „Studia Antyczne i Mediewistyczne” 8 [43] (2010).
OŚWIECIMSKI S., Czy Sokrates był sofistą?, „Eos” 56 (1966).
PATYK R., Sokrates wiszący, „Edukacja Filozoficzna” 37 (2004).
PAWŁOWSKI K., Tajemnica Sokratesa. Kwestia statusu ontycznego wartości moralnych, „Studia Philosophiae Christianae” 1 (2004).
PŁUŻAŃSKI T., ZABOROWSKI R., Dlaczego Sokrates?, „Heksis” 1997.
RODZIEWICZ A., Dlaczego Sokrates modlił się do słońca?, „Etyka” 35 (2002).
SADY W., O szklanej pułapce, w której uwięził się Sokrates, „Przegląd Filozoficzny” 1998.
SAJDEK Z., O głosach w głowie Sokratesa. Przyczynek do dyskusji, „Racjonalia” 3 (2013).
SIPIŃSKI B., Spojrzenie na duszę. O pewnych mistycznych uwarunkowaniach Sokratejskiej aksjologii, „Filozofia Chrześcijańska” 13 (2016).
SKORUPKA A, Sokratesa i Bodhidharmy »uczona niewiedza« w świetle recentywistycznej teorii poznania, „Folia Philosophica” 25 (2007).
SLOTERDIJK P., Sokrates, Nietzsche, feminizm logiczny, Brulion 19 (1992).
STĘPIEŃ T., Ojcowie Kościoła i demon Sokratesa, Teologia Polityczna 2 (2004/2005).
SZAWIEL T., Sokrates w polis: arete i demokracja [w:] „Filozof w polis”, (red.) M. Kowalska, Białystok 2004.
SZYMAŃSKA-BUDZIŃSKA A., Kilka uwag o obrazie cyników w twórczości Apulejusza z Madaury, [w:] J. Kwapisz, W. Olszaniec (red.), „Glosy filologiczno-filozoficzne na marginesie prac Profesora Juliusza Domańskiego w osiemdziesiątą rocznicę jego urodzin”, Warszawa 2012.
TROCHNOWICZ B., Wpływ filozofii starożytnej Grecji na współczesne wychowanie moralne. Poglądy Sokratesa, Platona i Arystotelesa [w:] „Filozoficzne wizje i modele świata”, W. Kamińska, S. Konstańczak (red.), Słupsk 2002.
TUSZYŃSKA-MACIEJEWSKA K., Sokratesa sen o wolności, Symbolae Philologorum Posnaniensium 13 (2000).
TYBURSKI W., Zagadnienie zła w ujęciu sokratycznych szkół cyrenaików i cyników, [w:] Z probelmatyki teorii zła, Inowrocław-Toruń 1992.
WESOŁY M., „Najwyższe dobro człowieka” — słowa Sokratesa w obliczu wyroku śmierci, [w:] K. Łastowski, P. Zeidler, „Filozofia wobec nauki, człowieka i człowieczeństwa. Wykłady z filozofii dla młodzieży”, Poznań 2006.
WILEJCZYK M., Stanowisko moralne starożytnych cyników, czyli hartowanie duszy nieprzyjemnością, trudem, niewygodą, bólem, Etyka 43 (2010).
WINIARCZYK M., Problem autorstwa dzieł Diogenesa z Synopy, Meander 59 (2004).
WOLOSZYN S. Filozofia Sokratesa i jej rola w dziejach wychowania [w:] S. Woloszyn „Pedagogiczne wędrówki przez wieki i zagadnienia”, Warszawa 1996.